چه خوب است با تو حرف زدن 

 و سطرهای نا نوشته ی زندگی را خواندن.

چه خوبست با تو به  ابرها و دره های 

 مه آلود سفر کردن و مرطوب شدن .  

دلم می خواهد آنقدر شاداب بمانم  

که روی انگشت هایم گل سرخ بروید. 

دلم می خواهد وقتی از پروانه می گویم

 هیچ پرنده ای زخمی نباشد 

 و روزی که شعر صبح را در دفتر مشق کودکان می نویسم،

چشمهایم بیدار باشند.

چه خوب است از تو گفتن و با تو عاشق شدن

و از پیچ جاده ها گذشتن. 

دلم می خواهد روی برگهای درختان یادگاری بنویسم 

 و بگویم آنچنان تو را دوست دارم که مجنون،لیلی را وفرهاد،شیرین را. 

چه خوبست خاطرات دیرین را با دستهای تو ورق زدن

 و در میان کویر فراموشی گل گفتن و گل شنیدن.

دلم می خواهد نفس های تو را دانه دانه بشمارم 

 و آخرین سروده هایم را برایت بخوانم.

*********************************